Waarom huwde Profeet Muhammad (vrede en zegeningen zijn met hem) Aisha toen ze nog zo jong was?

Het is belangrijk in te zien dat we in verband met het huwelijk van Aisha en de Profeet ﷺ niet mogen oordelen over een volk dat meer dan 1400 jaar geleden leefde op basis van de hedendaagse normen, en omgekeerd. Wie in de context van de 21° eeuw wil leven zoals mensen 1400 jaar geleden leefden, geeft eigenlijk toe dat hij de historische context niet begrijpt, dat hij nooit in zijn leven een geschiedenisles heeft bijgewoond. En dat is zielig.

Het leven tijdens de 7° eeuw na Christus

We leven in een heel andere wereld dan toen. Tijdens de 7° eeuw was er weinig kans dat iemand de gezegende leeftijd van 30 zou halen. De mensen werden veel sneller volwassen en waren heel wat vroeger rijp voor het huwelijk. Kijken we slechts enkele honderden jaren terug, dan zien we dat de wettelijke huwbare leeftijd tussen 10 en 14 jaar lag.

De Opperrechter van het Amerikaanse Hof van Beroep Richard A. Posner schrijft: “De wet betreffende de meerderjarigheid is in de loop van de eeuw drastisch veranderd in de Verenigde Staten. De meeste staten legden tijdens de negentiende eeuw de leeftijdsgrens voor meerderjarigheid vast en die werd meestal bepaald op tien jaar.” (A Guide to America’s Sex Laws by Richard A. Posner & Katharine B. Silbaugh pag. 44)

Het huwelijk in de 7° eeuw na Christus.

Jong huwen was voor de mensen ten tijde van Profeet Muhammad ﷺ en Aisha niets ongewoons. Ook Christenen, Joden en de heidenen huwden jong.

Als we dus kritiek hebben op het huwelijk van Profeet Muhammad ﷺ met Aisha, waarom hebben we dan geen moeite met de Engelse koning Jan zonder Land, die trouwde met Isabella van Angoulême toen ze 12 jaar oud was?

Zo ging het nu eenmaal in die tijd, voor iedereen.

Onderwijs en huwelijk

Een van de vele goede redenen waarom we tegenwoordig pas vanaf 18 jaar kunnen huwen (en als volwassen worden beschouwd), is ons onderwijssysteem. Meestal gaan we tot ons 18° naar school, soms veel langer, soms wat korter. Maar 18 is de leeftijd waarop we in de Westerse maatschappij over het algemeen voldoende vorming hebben genoten om het in de samenleving te redden, om een job te vinden, om te weten hoe alles werkt, om op de hoogte te zijn van onze regering.

Pas een eeuw geleden nog was het onderwijs veel meer beperkt. De mensen wisten al veel eerder alles wat ze moesten weten. Aisha was ten tijde van haar huwelijk al volledig onderwezen in de gebruiken en levenswijze van haar samenleving. Bovendien huwde ze dan nog iemand die haar nog verder zou onderwijzen. Haar huwelijk was dus bevorderlijk voor haar ontwikkeling, niet ontwrichtend.

Aisha werd door haar huwelijk een van de belangrijkste islamgeleerden. Veel van wat we vandaag over de Islam weten danken we aan haar kennis.

Aisha’s leeftijd en instemming

We moeten ook oog hebben voor de instemming. Tragisch genoeg werd aan de meeste vrouwen in de tijd van Aisha niet om hun akkoord met hun huwelijk gevraagd. Aan haar wel. En ze stemde ermee in. Voor de Islam is die instemming een vereiste voor een geldig huwelijk.

“O jullie die geloven, het is jullie niet toegestaan vrouwen tegen hun wil te erven, noch hen onheus te behandelen …” [Edele Koran 4:19]

Ze was bovendien al eerder met iemand anders verloofd. Voor die verloving was haar niet om haar instemming gevraagd en de verloving werd verbroken.

Volwassenheid

Niet alleen had Aisha haar eigentijdse vorming voltooid en haar instemming gegeven, ze had ook de volwassen leeftijd bereikt. Ze was vroegrijp, in een samenleving waarin je vroeg volwassen moest worden omdat het leven behoorlijk zwaar was en erg kort. Ik weet niet of het mensenras het had overleefd als er toen niet meteen gehuwd werd zodra de volwassen leeftijd werd bereikt.

Bovendien weten we dat Aisha in haar context als een volwassene werd gezien. In de Islam kàn een kind namelijk niet instemmen met een huwelijk of een wettelijk contract, zoals een huwelijkscontract, sluiten. Iemand kan pas instemmen met een huwelijk wanneer ze volgroeid is en de volwassen leeftijd en kracht heeft bereikt. Dat varieert van persoon tot persoon, van tijdperk tot tijdperk en van maatschappij tot maatschappij.

Gebruik je context

We mogen mensen die eeuwen geleden leefden niet oordelen volgens onze eigen maatstaven. Zeggen dat het huwelijk van Aisha met Profeet Muhammad ﷺ misdadig was, is net als zeggen dat de Profeet ﷺ streng was omdat zijn metgezellen geen twitteraccount hadden. Da’s absurd! We moeten de zaken in hun context zien.

Nu, Moslims die denken dat het nog steeds OK is om zo jong te huwen, die hebben ze niet meer allemaal op een rijtje. Al mijn argumenten gelden ook in omgekeerde zin. Wij worden niet zo snel volwassen en we zijn ook niet zo vroeg rijp voor het huwelijk als die mensen destijds. Aisha’s huwelijk gebruiken als voorbeeld houdt dan ook geen steek en is een verschrikkelijk vervormde voorstelling van de Islam, omdat dit geen rekening houdt met de enorme verschillen tussen de maatschappij toen en die van vandaag. Het draait allemaal om de context.