De Islam werd door het zwaard verspreid. Dat is alvast het stereotiepe beeld van de Islam: een Arabier die op een kameel uit de woestijn aan komt rijden met in zijn ene hand de Koran en in zijn andere een kromzwaard. En hij laat je geen andere keuze dan de Islam aanvaarden of onthoofd worden.
De Islam verbiedt nochtans gedwongen bekeringen. Deze godsdienst heeft zijn verspreiding helemaal niet te danken aan het zwaard. Er hebben inderdaad militaire confrontaties plaatsgevonden tussen moslimstaten en de toenmalige wereldmachten, Rome en Perzië. De veroverde gebieden kwamen echter enkel onder administratief gezag van de moslims. De plaatselijke bevolking bleef vrij om haar eigen geloof te beleven.
Moslims hebben vanaf de achtste eeuw geregeerd in Egypte, Palestina en Libanon. Toch bleef daar gedurende de afgelopen dertien eeuwen een vrij grote gemeenschap van christenen bestaan.
Zevenhonderd jaar lang hebben de moslims over Spanje geregeerd, en in India gedurende duizend jaar, zonder dat de overgrote meerderheid van de bevolking zich bekeerde tot de Islam.
Indonesië is momenteel met meer dan 200 miljoen inwoners de grootste moslimstaat ter wereld, en toch hebben er nooit moslimstrijders voet aan wal gezet. De Islam heeft zich hier, net als in Maleisië en de Filipijnen, verspreid door de handel. Dat was ook zo voor West-Afrikaanse landen zoals Nigeria, Ghana, Senegal, Tsjaad en Niger.
Bovendien is de Islam heden ten dage de snelst groeiende religie. Dit alles vindt plaats zonder militaire acties en zelfs zonder missionarissen.
Terrorisme
Terrorisme is volgens de Amerikaanse overheid het dreigen met of het gebruikmaken van geweld, door individuen of groepen, met een politiek doel, met de bedoeling een nieuw gezag te vestigen of een bestaande autoriteit te bestrijden. De bedoeling is om een grote groep mensen, ruimer dan de directe slachtoffers, angst aan te jagen of te intimideren.
Maar aan zo’n algemeen geformuleerde definitie voldoet toch elke vrijheidsstrijd, van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog tot en met de Franse Revolutie. De meest kwalijke eigenschap van het terrorisme, en tegelijk misschien ook wel de meest voorkomende, is dat het geweld tegen onschuldige burgers ontketent.
Israël is het meest recente voorbeeld van de vestiging van een staat door middel van terrorisme. Ze dankt haar ontstaan aan Joodse terreurgroepen, waarvan de meest beruchte wel de “Stern Gang” was.
De term “moslimterrorist” wordt gebruikt om de Islam af te schilderen als een terroristisch geloof. Maar dit is een totaal verkeerde benaming.
Toen de bommenleggers van de IRA toesloegen, noemde niemand hen “katholieke terroristen”. Nochtans genoot de strijd tussen het katholieke Ierland en het protestantse Noord-Ierland de steun van het protestantse Engeland. Evenmin werd Timothy McVeigh, toen hij in 1995 het hoofdkwartier van de CIA in Oklahoma City opblies en 168 mensen de dood in joeg, als een “christen terrorist” bestempeld. Nochtans was hij een christen en een terrorist.
Zelfs de acties van de PLO, een groep die zowel uit moslims, christenen als communisten bestaat, worden afgedaan als “moslimterrorisme”. Nochtans is de PLO geen moslimorganisatie en is het dat ook nooit geweest. Het is een nationalistische organisatie die zich inzet voor de oprichting van een Palestijnse staat.
Wanneer we kijken naar de extremistische bewegingen in Egypte zien we het ware gelaat van het terrorisme. Al-Djama’a Al-Islamiyyah (Islamitische Groepering) en de Jihadbewegingen leverden de troepen voor een bittere strijd tegen de Egyptische veiligheidskorpsen. Tussen 1992 en 1997 vielen hierdoor 1200 doden, maar toch slaagden ze er niet in om Husni Mubarak’s seculiere gezag omver te werpen.
De Djama’a heeft de verantwoordelijkheid opgeëist voor het bloedbad onder toeristen in Luxor, in november 1997. De leiders hadden vanuit hun ballingschap in maart 1997 echter een eenzijdig bestand afgekondigd en het gebruik van geweld afgezworen. Vooraanstaande moslimgeleerden van overal ter wereld hebben het gedachtegoed van deze bewegingen en hun handelswijze krachtig veroordeeld, en dat deden ook de Egyptische geleerden zelf.
In het geval van Algerije is de zaak wat meer ingewikkeld. Het volstaat hier echter te zeggen dat de Islamitische Heilspartij (F.I.S.) – die op het punt stond de verkiezingen te winnen toen het Algerijnse leger ze plots heeft afgelast – meer dan een jaar daarvoor de gewelddadige strijd had afgezworen. Het doden van onschuldigen houdt echter niet op.
Zodra er slachtingen onder burgers werden aangericht, heeft het F.I.S. zich daarvan gedistantieerd en de G.I.A. als hoofdschuldige aangewezen. Recente berichten laten vermoeden dat de G.I.A. in het leven is geroepen door geheime agenten van de overheid, om de militaire acties van het F.I.S. in diskrediet te brengen. Door deze wreedheden hopen ze het F.I.S. en de bevolking van elkaar te vervreemden.
De Islam wijst elke vorm van willekeurig geweld af, want in de Koran staat:
“… als iemand een ander doodt – niet als vergelding voor een ziel of voor het verspreiden van ellende over het land – het is, alsof hij de hele mensheid heeft gedood…” [Edele Koran 5:32]
Er gelden bovendien strikte regels voor de oorlogsvoering. De Profeet Muhammad (vrede en zegeningen zijn met hem) heeft het doden van vrouwen, kinderen en ouden van dagen verboden. Ook de verwoesting van kerken, synagogen of boerderijen. Wanneer vrouwen, kinderen en ouden van dagen echter actief deelnemen aan de gewapende strijd, is het uiteraard wel toegestaan om ze uit zelfverdediging te doden.
Jihad
Westerse media vertalen dit woord meestal als “heilige oorlog”. Het is een grondbeginsel van de Islam waarover veel misverstanden de ronde doen. Er bestaat in het Arabisch namelijk geen woord dat “heilige oorlog” betekent. Oorlog is nu eenmaal niet “heilig” in de Islam.
De betekenis van het woord “Jihad” is “strijd” , “inzet” of “worsteling”. Binnen de Islam verwijst het woord naar diverse inspanningen die worden verlangd van de gelovigen. De innerlijke strijd om God en Zijn Boodschapper voorrang te geven over geliefden, rijkdom en het eigen ik is de meest elementaire vorm van Jihad. Dit is een vereiste voor elke moslim. De Profeet ﷺ heeft gezegd:
“Niemand heeft werkelijk geloofd, totdat hij Allah en Zijn Boodschapper meer liefheeft dan al het andere.”
Het verrichten van de rechtschapen handelingen die God heeft voorgeschreven is op zich al een vorm van Jihad. Naar verluidt heeft de Profeet ﷺ gezegd:
“De beste Jihad is een volmaakte Hajj.”
Bij een andere gelegenheid vroeg iemand aan de Profeet ﷺ of hij moest deelnemen aan de veldslag die toen werd voorbereid. Als antwoord stelde de Profeet ﷺ hem de vraag of zijn ouders nog in leven waren. Toen bleek dat dit het geval was, sprak hij:
“Verricht de Jihad door hen te dienen.”
De Islam en de moslimgemeenschap verdedigen is een van de belangrijkste kenmerken van de fysieke Jihad, waarbij men de wapens opneemt tegen een vijand. God zegt in de Koran:
“Toestemming om te vechten is gegeven aan degenen die bevochten worden, omdat zij onrechtmatig behandeld worden. En voorzeker, Allah is in staat om hen (tegen het onrecht) te helpen.” [Edele Koran 22:39]
“… en strijd op het Pad van Allah tegen degenen die tegen jullie strijden, maar overtreedt de grenzen niet. Waarlijk, Allah houdt niet van de overtreders.” [Edele Koran 2:190]
Ook wordt van moslims verwacht dat zij alle tirannie bestrijden. Met de woorden van de Koran:
“En wat is er mis met jullie dat jullie niet voor de zaak van Allah vechten en voor de zwakke, slecht behandelde en onderdrukten onder de mannen, vrouwen en kinderen die roepen: ‘Onze Heer! Red ons van deze stad wiens bewoners onderdrukkers zijn (…)!’!” [Edele Koran 4:75]
