Kan iemand zoiets als de Koran schrijven?
Een uitdaging voor de mensheid: Schrijf een boek zoals de Koran.
De Koran is niet alleen uniek door de wijze waarop hij zijn onderwerp presenteert, maar ook omdat hij op zichzelf al een wonder is. Met de term “wonder” bedoelen we een bovennatuurlijke of uitzonderlijke gebeurtenis die niet door mensen kan worden nagedaan. Er zijn bewijzen dat Profeet Muhammad (vrede en zegeningen zijn met hem) de Arabieren heeft uitgedaagd om een literair werk van hetzelfde kaliber als de Koran te produceren. Ze zijn daar echter, ondanks hun bekende welbespraaktheid en literaire vaardigheden, niet in geslaagd. Deze uitdaging om iets gelijkaardigs als de Koran te produceren werd aan de Arabieren en de mensheid in drie fasen voorgelegd.
1. De hele Koran
In de Koran heeft Allah de Profeet ﷺ opgedragen de hele Schepping uit te dagen om een boek van hetzelfde kaliber als de Koran te maken:
“Zeg (O Muhammad): ‘Als de mensen en de Djinn’s zich zouden verenigen om het gelijke van deze Koran te maken, dan kunnen zij niet met het daaraan gelijke komen, zelfs al zouden zij elkaar tot hulp zijn’.” [Edele Koran 17:88]
2. Tien Soerahs
Daarna maakte Allah de uitdaging beduidend gemakkelijker door aan degenen die de goddelijke oorsprong van de Koran ontkenden te vragen slechts tien Soerahs van de Koran te imiteren:
“Of zij zeggen: ‘Hij (Muhammad) heeft hem (de Koran) verzonnen’? Zeg: ‘Breng dan tien verzonnen hoofdstukken voort die daaraan gelijk zijn, en roep op wie jullie kunnen, buiten Allah, als jullie waarachtigen zijn’.” [Edele Koran 11:13]
3. Eén Soerah
Als laatste uitdaging vroeg Hij ze slechts één enkele Soerah voort te brengen om dat wat in de Koran staat te evenaren, wetend dat zijn kortste Soerah (Al-Kauthar) slechts drie verzen telt.
“En als jullie in twijfel verkeren over wat Wij hebben neergezonden aan Onze dienaar (Muhammad), brengt dan een gelijkwaardige Soerah voort en roep jullie getuigen buiten Allah op, als jullie waarachtigen zijn.” (Edele Koran 2:23)
Deze uitdagingen waren geen holle woorden die in dovemansoren vielen, zonder dat iemand erop in ging. De oproep van Profeet Muhammad ﷺ tot het monotheïsme (tot het afschaffen van afgodendienst in al zijn vormen) en tot gelijkheid tussen slaven en meesters bedreigde het hele socio-economische kader van de gemeenschap van Mekka in haar geheel, en in het bijzonder de positie van de heersende stam van de Qoeraysh, waartoe de Profeet ﷺ behoorde.
Mekka was het knooppunt van de handel en ook het spirituele centrum van Arabië. Het wilde koste wat het kost de verspreiding van de Islam tegenhouden. Toch moesten de tegenstanders van de Profeet ﷺ om deze beweging in de kiem te smoren slechts één enkele Soerah schrijven zoals de Profeet ﷺ en zijn volgelingen ze voor het volk reciteerden. Een aantal van de redenaars en dichters van de Qoeraysh hebben inderdaad geprobeerd de Koran te imiteren, maar ze faalden.
Daarop grepen ze naar een andere manier om hem te stoppen, door de Profeet ﷺ grote hoeveelheden rijkdom aan te bieden, of een positie als hun koning. Ze boden hem zelfs de nobelste en mooiste van hun vrouwen aan, in ruil voor zijn belofte om op te houden met de mensen tot de Islam uit te nodigen. Hij reageerde door de eerste dertien verzen van Soerah Foessilat voor te dragen, tot ze hem vroegen ermee op te houden. (Verzameld door al-Hakim, al-Bayhaqi, Abu Ya’la en Ibn Hisham, en Hasan, betrouwbaar verklaard door Ibrahim al-‘Ali in Sahih as-Sirah an-Nabawiyyah, pag. 64)
De Qoeraysh zochten ook hun toevlucht in het martelen van slaven en verwanten die de Islam hadden aangenomen, in een ijdele poging om hen te doen terugkeren tot het heidendom. Nog later zetten ze een economische boycot op tegen de Profeet ﷺ, zijn volgelingen en de leden van zijn clan, de Banoe Hashim, om ze zo door uithongering te onderwerpen. Maar zelfs dat plan is uiteindelijk mislukt.
Tenslotte spanden ze samen om hem in zijn huis te laten vermoorden. Daarvoor engageerden ze een groep gewapende jongemannen, één van elke clan van de Qoeraysh. Op die manier wilden ze de schuld voor deze moord laten delen door alle clans, waardoor het voor de clan van de Profeet ﷺ onmogelijk werd zich ervoor te wreken.
Maar Allah maakte het voor de Profeet ﷺ en zijn volgelingen mogelijk Mekka te ontvluchten en zich bij een nieuwe groep bekeerlingen te voegen in een stad in het noorden, in Yathrib. De Islam verspreidde zich snel onder de clans van Yathrib en binnen het jaar vormden de moslims er de meerderheid. Profeet Muhammad ﷺ werd toen hun leider en de naam van de stad werd veranderd in ‘Medina an-Nabi’ (De Stad van de Profeet ﷺ), wat later werd ingekort tot ‘Medina’.
Gedurende de volgende acht jaar hebben de clans van Mekka samen met naburige volkeren een hele reeks veldtochten opgezet tegen de opkomende moslimstaat in Medina, maar zonder succes. Dit eindigde uiteindelijk in de vreedzame overname van Mekka door de moslims.
Al dit bloedvergieten had kunnen worden vermeden als de Qoeraysh en hun bondgenoten erin waren geslaagd om slechts drie lijntjes poëzie of vloeiend proza te produceren, vergelijkbaar met de kortste Soerah van de Koran. Daarom kan er geen twijfel over bestaan dat het onmogelijk is om de literaire stijl van de Koran te imiteren, noch het wonder van zijn rijm of het wonder van zijn ritme.
Men heeft beweerd dat de onmogelijkheid om de Koran te imiteren niet noodzakelijk uniek is, omdat grote Engelse dichters als Shakespeare en Chaucer, en grote dichters in om het even welke taal, duidelijk unieke stijlen hebben die hen onderscheiden van hun tijdgenoten. Toch zou iemand die bijvoorbeeld de werken van Shakespeare grondig heeft bestudeerd en een sonnet zou schrijven in de stijl van Shakespeare, met oude inkt en op oud papier, er hoogstwaarschijnlijk in slagen de literaire wereld ervan te overtuigen dat hij een verloren gedicht van Shakespeare heeft ontdekt, ook na grondig onderzoek.
Zelfs de grootste dichters kunnen dus geïmiteerd worden, ongeacht hoe uniek hun stijl was, net zoals beroemde schilders gekopieerd werden. (Het is zelfs zo dat sommige Engelse geleerden stellen dat veel van de werken die aan Shakespeare werden toegeschreven eigenlijk door Christopher Marlowe, een tijdgenoot van hem, werden geschreven.)
De Koran staat hier echter ver boven, aangezien er doorheen de eeuwen wel degelijk pogingen zijn geweest om hem na te maken, terwijl geen enkel van die werken een nauwkeurig onderzoek heeft doorstaan. Bovendien, zoals hiervoor al aangehaald, was de motivatie voor het imiteren van de Koran veel intenser in de periode van zijn Openbaring, toen de literaire kunst op haar hoogtepunt stond, dan in andere tijdperken. Maar nooit is iemand erin geslaagd.
Door Dr. Abu Aminah Bilal Philips
